Until Now : กาลครั้งหนึ่ง...จนวันนี้

Until Now : กาลครั้งหนึ่ง...จนวันนี้

Initial release: January 30, 2014
Director: ผดุง สมาจาร
Running time: 115 minutes
Story by: รัตน์ โอสถานุเคราะห์
Distributor: เดอะ ริเวอร์ แคว บริดจ์ ฟิล์ม

วันหยุดว่างๆ ออกมาดูหนัง กำลังอยากดูหนังรักอยู่พอดี ... จากประโยคบนใบปิดที่ว่า ”บางคนเฝ้าตามหา ‘รักแท้’ แต่บางคนกลับตามหา ‘รักแรก’" ตัวเรื่องเล่าถึง ชายหนุ่มที่มีความฝั่งใจ และยังค้างคาใจ กับความรักครั้งแรกในสมัยเด็ก ถึงเวลาผ่านไป 15ปี ก็ยังคงคิดถึงอยู่ ในขณะที่กำลังจะแต่งงาน ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนคนรักในตอนเด็กมาวนเวียนอยู่รอบๆ เลยทำให้ต้องกลับไปตามหา ...

ตอนแรกที่เห็นรู้สึกน่าจะมีอะไรแปลกใหม่กับบท เนื้อเรื่องประมาณนี้ ทราบก่อนว่า คุณรัตน์ โอสถานุเคราะห์ เป็นคนเขียนสตอรี่ แล้วให้คุณผดุง สมาจาร ผู้กำกับ เป็นคนเขียนบทภาพยนต์ 

ด้วยความที่ว่ากันด้วยเรื่อง รักแรก ก็แน่นอนอยู่แล้วว่าทุกๆคนต้องเคยมี ... แต่ไม่รู้นะว่ามีใครเคยนึกถึงบ้างหรือเปล่าว่า คนที่เราเคยแอบชอบตอนเด็ก ตอนนี้จะเป็นไง อาจเป็นแค่แว๊บนึงในหัว ในความทรงจำจางๆ ...

โครงเรื่องวางไว้ว่า พระเอกจะเป็นชายในวัยทำงาน ตอนเล่าย้อนไปในอดีตตอนเป็นเด็ก ทำให้เป็นช่วงที่ข้าพเจ้าเองก็เป็นเด็กในยุคนั้น และด้วยความที่เป็นต่างจังหวัด ทำให้ได้ความรู้สึกย้อนกลับไปตอนเด็ก แอบยิ้มไปกับเรื่องตอนเด็กในหลายๆฉาก ... ช่วงถัดมาเป็นการเล่าเรื่องในวัยมัธยม ซึ่งเป็นช่วงที่ยาวสุด ตอนมัธยม นางเอกแสดงได้น่ารักดี รู้สึกเป็นธรรมชาติ แต่พระเอกรู้สึกไม่ค่อยชอบ เพราะว่า ตอนโตเป็นเป้ อารักษ์ ซึ่งรู้สึกคาเรคเตอร์ การพูดจา ท่าทางมันขัดๆ รู้สึกว่าไม่น่าโตมาเป็นเป้ ... มุมกล้อง ภาพ สวยดี ส่วนตัวชอบภาพทุกตอนที่เป็นฉากใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ผูกชิงช้า รู้สึกว่าสวยทุกที่ที่เป็นฉากใต้ต้นไม้ ... เนื้อเรื่องเหมือนจะโอเค แต่มันไม่ค่อยอิ่มเอม การดำเนินเรื่องเอื่อยๆ ไม่ค่อยมีอะไรตื่นเต้น แต่ก็ไม่น่าเบื่อซะทีเดียว ...

ข้าพเจ้าเห็นหลายคนบ่นว่าตอนจบงง แต่ส่วนตัวข้าพเจ้าตีความว่า ไอ้ความงงเนี้ย มันไม่ได้งงที่ตัวหนัง แต่มันงงที่ตัวเราเอง เป็นการจบที่กั๊กให้ตีความ คุณจะแฮปปี้ หรือ จะเศร้า ... เค้าไม่ได้เฉลยบอกทั้งหมด เพราะคำตอบอยู่ที่ความคิดของเราเอง 

*** ปล. "กาลครั้งหนึ่ง...จนวันนี้" เห็นว่าเป็นหนังที่สร้างเพื่อส่งเสริมภาพลักษณ์ขององค์กร ... เลยไม่แปลกใจที่ทำไมในหนังถึงมีผลิตภัณฑ์ของโอสถสภาออกมาให้เห็นมากมาย 

ข้อมูลเพิ่มเติม
http://www.untilnowmovie.com
https://www.facebook.com/UntilNowMovie

I, frankenstein : สงครามล้างพันธุ์อมตะ

I, frankenstein : สงครามล้างพันธุ์อมตะ

Initial release: January 22, 2014 (Belgium)
Director: Stuart Beattie
Running time: 93 minutes
Story by: Kevin Grevioux
Screenplay: Kevin Grevioux, Stuart Beattie

ตั้งแต่ปีใหม่มาไม่ได้ดูหนังเลย ... พึ่งได้ดู I, frankenstein ถือว่าเป็นหนังเรื่องแรกในปีนี้ของข้าพเจ้าที่ได้ดู เนื่องจากหลายๆสาเหตุ ที่สำคัญคือเวลา และด้วยเวลาที่ประจวบเหมาะ เลยทำให้เลือกที่จะดูเรื่องนี้นั้นเอง

I, frankenstein สร้างจากโครงเรื่องของแฟรงค์เกนสไตล์ ปรับเปลี่ยนเรื่องราวใหม่เข้าไปผสมกับสงครามระหว่างกากอยส์และปีศาจ จากทีมสร้าง Underworld

ด้วยความอ่อนแอของความเป็นไปเป็นมาของเรื่อง และคาเรคเตอร์อารมณ์ของบางตัวละคร ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกไม่โอเคกับหนังเรื่องนี้เลย เป็นเรื่องที่เขียนมาได้ออกจะแย่ ... สองเผ่าพันธุ์ยกพวกกันอย่าดุเดือด ตึกถล่มทะลายวอดวายกลางเมือง แต่ไม่ยักกะมีคนวิ่งออกมาแตกตื่น หรือตายกันเลย ทั้งๆที่ราชีนีกากอยส์ไม่ต้องการให้สู้กันแบบเปิดเผย แล้วที่ฮาสุดคือ ฐานทัพของกากอยส์กับปีศาจ ห่างกันแค่เดินๆวิ่งๆก็ถึง แต่มันหากัน 200กว่าปีไม่เจอ  ไอ้พวกปีศาจไม่เท่าไหร่ รู้ว่ากากอยส์อยู่ไหน แต่กากอยส์นี่ดิ มันอะไรกัน ต้องให้แฟรงค์เกนสไตล์วิ่งพาไป ดูมันห่างกันแค่ไม่กี่ช่วงตึกก็วิ่งถึง(หรือว่าปีศาจมันอาศัยทฤษฏีหนังจีน พี่บอกว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด สร้างมันอยู่ใกล้ๆซะเลย) สรุปว่างานนี้ข้าพเจ้าเดินออกจากโรงมาแบบไม่ประทับใจเลย แต่ถ้าใครที่ดูแบบเล่นๆ ดู 3D ก็พอโอเคได้อยู่นะ ... เหมือนจะงงในหลายๆฉาก และ เหมือนจะทิ้งอะไรไว้รอต่อภาคหน้า แต่ถามข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าคิดว่าอย่าฝื่นไปต่อเลยนะแฟรงค์เกนสไตล์ ถ้าจะไปต่อเปลี่ยนคนเขียนบทเถอะ

3096 Days : ขังลืม 3096 วัน

3096 Days : ขังลืม 3096 วัน

 

MPAA Rating: Unrate

Release Date: 2013

Starring: Antonia Campbell-Hughes, Thure Lindhardt, Amelia Pidgeon, Trine Dyrholm

Directed by: Sherry Hormann



 

 

 

 



เรื่องนี้ดูมาเมื่อหลายเดือนก่อน(นานมาก) เป็นเรื่องที่ถูกสร้างจากเรื่องจริงของ Natascha Kampusch โดยสร้างจากหนังสือที่เธอเขียนที่ชื่อว่า “3096 Tage” เข้าใจว่ามีฉายเฉพาะบางโรง (ส่วนตัวแล้วตอนนั้นไปดูที่ House RCA) คิดว่าเหตุนี้จึงอาจมีหลายคนที่ไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ ... เลยหยีบมาเล่าให้อ่านกัน

เรื่องราวของเด็กหญิงอายุ 10ปี ที่ถูกลักพาตัวขณะกลับจากโรงเรียน โดยชายที่มีปัญหาทางจิตจับไปคุมขังนานถึง 8ปี (3096 วัน) ตามชื่อหนัง ...

เป็นหนังที่ดูแล้วกดอารมณ์เรื่องนึง การดำเนินเรื่องถึงไม่หวือหวา ไม่ได้แสดงถึงการเอาตัวรอด ไม่น่ากลัวอะไร ไม่ขวัญผวา แบบหนัง Thriller ... แต่สื่อความ Dark ในความสับสนของตัวเอกของเรื่อง เด็กผู้หญิงที่โดนจับตัวไปขังอยู่ในห้องใต้ดินแคบๆ โดยมีชายแปลกหน้าที่จับตัวเธอมาเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ในโลกแคบๆนี้กับเธอ เป็นเวลานานถึง 8ปี (จากเด็กจนโตเป็นสาว) ... แม้จะโดนทรมาน ทุบตี แต่ก็มีอะไรลึกๆซ้อนไว้ในความรู้สึกอยากเป็นอิสระ ในความหวาดกลัว โดยที่เธอเองก็มีโอกาสที่จะหนีอยู่หลายครั้ง และ หลายครั้งที่เธอเองก็กับเลือกที่จะไม่หนี ... ชอบการแสดงแววตา สีหน้า ท่าทาง ของตัวแสดง นาตาชา ตอนเด็ก แสดงได้สื่ออารมณ์ดีมาก นาตาชาตอนโตก็เลือกตัวแสดงได้ดี ส่วนคนที่แสดงเป็นโวลกัง(คนที่ลักพาตัว) ก็ดูเป็คนโรคจิตดี .... เป็นหนังที่ดูได้แบบติดตามไปเรื่อยๆ ไม่น่าเบื่อ แต่ก็ไม่ตื่นเต้นมากมาย มีลุ้นนิดๆหน่อยๆ

หลังจากที่ดูหนังแล้วก็รู้สึกสงสัยในพฤติกรรมของนาตาชา เนื่องจากหนังเรื่องนี้สร้างมาจากเรื่องจริง เลยได้ลองหาข้อมูล จนได้ไปอ่านบทสัมภาษณ์ของเธอหลังจากที่เป็นอิสระจากการถูกจับตัวไป 4ปี เธอได้ให้สัมภาษณ์และเขียนไว้ในหนังสือว่า "ฉันอยากให้เขาตาย ฉันเกลียดเขา แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็เป็นเพื่อนคนเดียวที่ฉันมี และเขาก็ดีกับฉันมาก" ซึ่งเรื่องนี้มีจิตแพทย์พูดถึงอาการของนาตาชาว่า มันเป็นอาการทางจิต มีชื่อเรียกทางการแพทย์ว่า "Stockholm Syndrome" ก็คือการที่เหยื่อที่ถูกลักพาตัวเป็นระยะเวลานานๆ จะเกิด อาการเห็นอกเห็นใจผู้ที่ลักพาตัวไป ... น่าแปลกใจดีเหมือนกัน

47 Ronin : 47 โรนิน มหาศึกซามูไร

47 Ronin : 47 โรนิน มหาศึกซามูไร

 

MPAA Rating: [ PG-13 ]

Distributor: Universal Pictures

Release Date: December 25, 2013

Starring: Keanu Reeves, Hiroyuki Sanada, Ko Shibasaki, Tadanobu Asano and Rinko Kikuchi

Directed by: Carl Erik Rinsch 

 

 

 

47 Ronin ติดสปอยล์นิดๆนะ แบบเล็กๆ แบบไม่มีผลต่อเนื้อเรื่องเท่าไหร่ ... แต่ใครไม่อยากโดนก่อน อยากลองเอง ก็ผ่านไปนะครับ

หลังดูจบกลับมาห้อง ... 47 Ronin สร้างจากตำนานเก่าแก่ของญี่ปุ่น (อันนี้เคยได้ยินมาก่อนแล้ว) มีสถานที่จริง ... โดยที่ถูกสร้างมาเป็นหนังทั้งหมด 6ครั้ง รอบนี้เป็นครั้งที่ 7 (อันนี้หาข้อมูลก่อนตัดสินใจไปดู) สร้างทางฝั่งฮอลิวู๊ด ... แต่เดิมไม่มีประวัติว่ามีชาวต่างชาติ (คีอานู รีฟ) จึงเป็นตัวละครที่...เพิ่มบทเข้ามาจากตำนานดั่งเดิม ... โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าโอเค แต่ไม่สุด ฉากเอฟเฟคละเมิดดูเนียนดี การดำเนินเรื่องดี ดำเนินต่อเนื่องไปเรื่อยๆ แต่กระชับ น่าติดตามอย่างเพลินๆ โดยไม่ติดขัด แต่ดูด้อยรายละเอียดไป ... ชอบสุดก็เป็นความพยายามนำเสนอ กลิ่นไอ ซามูไร ความเป็นญี่ปุ่น ของผู้กำกับ (Carl Rinsch) การนำเสนอถึงศักดิ์ศรี ความซื่อสัตย์ จงรักภักดี การเคารพกฏเกณฑ์ ยอมแลกด้วยชีวิต ... ฉากคว้านท้องนี่ดูเน้นว่าทำไมถึงต้องคว้าน ทำไมผิดแล้วต้องยอมรับ ... แล้วก็ดูจะเน้นหนักไปที่ คนทำความผิดควรได้รับผิด คนทำดีมุ่งมั่นทำดีก็เป็นที่ยอมรับ ... ไม่สปอยมากมาย แต่คนที่รู้เรื่องตำนานของ 47 โรนิน ก็รู้ตอนจบดีอยู่ละ ไม่จำเป็นต้องสปอย ... รู้สึกได้ว่า สำหรับคอเกมส์แนว RPG น่าจะถูกใจ เพราะ มันจะอารมณ์เหมือนทำเควส หาของใส่ หาตัวละครเพิ่ม ... อีกส่วนที่สำคัญคือความเป็นดราม่าเกี่ยวกับความรักที่ไม่มีทางที่จะสมหวัง แต่ก็ยังคงรอคอย ไม่ว่าจะร้อยภพ หมื่นชาติ ก็จะรอ ...

สำหรับคนที่คิดจะไปดู บอกได้แต่ว่า ตัดความคาดหวังทิ้งไปให้หมด แล้วจะสนุก ... เพราะมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่คาดหวัง ไม่ได้ดีเลิศเลอ ตามที่เป็นหนังทุนยักษ์ส่งท้ายปี

อารมณ์มันจะเป็น 300 แต่ถ้าไปเทียบ 300 แล้วเงิบ ... เอาไป 8/10